Son bir kaç gün kalmıştı..Evde dinlenmeyle geçen sakin anneli günler yaşanıyordu.Anneden öğütler güzel yemekler herşey çok güzeldi.En çok da bu kadar mutlu olduklarına inanamıyorlardı.Herşey yolundaydı bebekler çok sağlıklıydı..Anne baba birbirine aşıktı..Kadın hayatında pek çok kez mutlu olmuştu ama hiç bu kadar olmamıştı..Durup durup eşine "çok mutluyum" diyordu.İçinden o anda gri bir sis geçiyor evhamına kızıyordu arkasından.Çok türk filmi izlemişti heralde.Adam bebelere isim listesini çıkarmıştı.Son günlere kadar didişmişlerdi.İsim koyalım derdi kadın adam son bir kaç güne bırakalım derdi.Kimbilir belkide adamında içinden gri bir sis geçerdi o anda..
Son kontole gidecekleri gün doğuma da bir kaç gün kalmıştı..Gitmeden bir iki gün önce oğluşu pek hareket etmiyordu.Doktor büyüdüler yer kalmadı içerde diyordu.Kız arkada olduğı için çokca oğlanı hissederdi anne..Sesine verdiği tepkiler karnındaki dönmeler çok eğleniyordu.Bu gebeliğin en güzel yanı tekmelerdi kadına göre dünyanın en güzel şeyiydi..İçinde mısır patlıyordu sanki.Geceleri dördü bir yatakta ve elele uyurlardı.
Doktora güle oynaya gittiler,doktor durup durup kadını takdir ediyordu bu dinamik sağlıklı mutlu hamilelikle sayılı hamileler arasına girmişti bile..Ama herşey içinden kaynıyordu kadının özellikle yaptığı hiçbişey yoktu..
Ultrasound cihazına yatarken bir daha hatırlattı oğlum çok sessiz dedi.Şimdi bakacaklardı işte içinin rahatlamasına çok az kalmıştı.
Herkes gülümsüyordu espriler yapıyordu..Adam kadının karşısında gözü ekranda sabırsızdı.Doktorun ellerin kadının karnında dolaşmaya başladı çok kısa bir süre sonra ellerinde ki titremeyi hissetti kadın.O anda dondu sanki herşey.Anında anladı ama anlamadı.Ne olduğunu sordu.Doktorun rengi atmıştı.İşte bu sarı renk anlatıyordu herşeyi ama anlatamıyorduda aslında.Anlamak o kadar güçtü ki böyle bişeyi.Israrla baktı bir daha baktı..Sonra adamı odaya çağırdı..Birşeyler konuştular.Anladı daha o anda anladı ama anlayamıyordu herşey donmuştu sanki uyuşmuştu..Sesler boğuk mu çıkıyordu?
Ayağa kalktı giyindi.Doktor konuşmasına fırsat vermeden hazır olup olmadığını sordu onu hemen ameliyata alacaktı.Oturdu hazırım dedi.O an içinde bir umut doğdu belikide çok hızlı hareket ederlerse bir şansları olurdu.
O sırada adam dengesini yitirdi.Koltuğa yatırdılar.Tansiyonunu ölçtüler.Kadın toparlandı.Adama dediki; herşeyin hayırlısı sen üzülme toparlan gidelim.Adam toparlandı vakur, güçlü, şefkatli ve donuk..İki acemi anne baba adayı birbirine yaslanarak ayakta durmaya çalışıyordu.Araba ile acil olarak hastaneye gidildi.Annelere haber verildi........
O arada serum verilmeye başlandı ameliyathane hızlıca boşaltıldı hazırlandı.Doğum için hayal ettikleri hiçbişey olmuyordu..Herşey bir film karesi gibi hızla gelişiyordu.Eşi elinden tuttu hastanenin kapısına kadar birlikte gittiler.Adam bembeyazdı..Ameliyata giren kadına iyi görünmek moral vermek için hayatının sınavını veriyordu....................
Gözlerini korkunç sansılarla açtı..Kızını bebeğini,canını verdiler kucağına..Oğlu gitmişti..Melek olup uçmuştu..Onu hiç göremeyecek, tekmelerin hesabını hiç soramayacaktı...Koklamak isteyecekti ama koklayamayacaktı.Melek olup gitmişti işte.Anneciğini babacığını bırakıp bebek başına gitmişti...
Kocaman bir ailenin en mutluyken aynı anda nasılda en mutsduz olabildiklerini ilk kez bu kadar can acıtarak tecrübe ediyorlardı.Herkes karmakarışıktı.O buz gibi ocak soğuğunda bebeğini koynunda uyuturken hep oğlu vardı aklında..O buz gibi toprakta yatarken üşüyormuyudu acaba? .......
Ne denirdi bu işe...?Ne söylenirdi.Kızı için Allaha binlerce kere şükrederken oğlu için nasılda yanıyorlardı.Adam oğlunu canını gömerken ilk kez ağlamıştı bu kadar..İlk kez dayanamıyordu...Eşinin görmemiş olmasına seviniyordu.Görse hiç dayanamazdı kadın.Kadında adamı düşünüyordu nasıl dayandı bu adam diyordu..Büyüyünce saçlarını uzatacağı oğlunu nasıl uğurlamaya dayanabilmişti. Elele ağlayıp konuştular.Kardeşine benziyormuş, kızdan daha boylu daha kiloluymuş.Kadın uzun uzun sormak istiyor, her ayrıntıyı bilmek istiyordu.
Nedensiz bazen doğumdan bir kaç gün önce gördüğü o korkunç rüyayı hatırlıyor,gördüğü o ciğerin kendi ciğeri olacağını hiç hesap edemeyişine yanıyordu.Ama yaşam biçtiği elbiseyi giydiriyordu herkese cihan alimi de olsan yaşanacak yaşanıyordu elbet.
Arkasından geçen günler için zordu yazmak yetermiydi..Ya da ne yazsak tam olarak anlatılırdı..
Bir gün öbür tarafta bütün aile birlikte olacaklarını düşünüp mutlu olmaya çalışıyorlar..Kadın bu acıyı unutmak istiyor.Amak unutmak istemiyorda.Oğluna meleğine ihanet olurdu bu çünkü..Çünkü onu çok seviyorlardı..Tek yapabildikleri onun için dua etmek..Dünyada nesef bile alamamış bir melek için ne yapılır bilmiyorlar çünkü..Dünyaları farklı da olsa oğlunun anne babasını tanıdığını ve çok sevdiğini bilmek iyi gelirdi belki..........................................................................................................................................................................................................................................
