Bir şeyi reddetmekle mi başlar herşey? Ya da reddetmekle mi biter tam olarak? Bunun ayrımına daha varabilmiş değilim..Yıllar önce aşık olarak tamamen kendi seçimimle geldiğim bu şehri o kadar reddettim ki,artık ne kadarı gerçek bilmiyorum.Hayatta bildiğim belkide en iyi şey bırakıp geldiğin yere tutkuyla bağlı olmayacaksın..Bırakıp gidebilmeyi,yeni bir hayat kurmayı,maceraya atılmayı göze alacaksın..
Reddetmek,bir yemeği,bir şiveyi,bir ananeyi herşeyi...Nereye ait olmalı bir insan aslında..Göçler yasaklansın bence..
En acısı ne biliyor musnuz? Öldüğünüzde nereye gömüleceğiniz..Uğruna yanıp tutuştuğunuz sevgilinizin koynuna mı, seni bedeninin her zerresiyle seven ana babanın bağrına mı?Desenize bana öldükten sonra ne farkeder diye..Ama insan düşünmeden edemiyor işte...Düşünmeden edemeyince de panik atak denen canavar onu şefkatsiz kollarıyla sarıyor..Şimdi onunla uğraşıyorum..Bu laneti reddetmeye bağlarsak 39 yıllık birikenime haksızlık etmiş olurum..Ne istiyorum biliyor musunuz kafamı koparıp yeni bir kafa almak..Amma boyu beline kadar rengi de sapsarı olsun ;)