Şöyle bir baktım en son doğum günümde yazmışım.Aslında hikayeme d.günümden 2 gün önce başladığım için bir anlamda yanlış başlık atmışım.Zira sistem yazmaya başladığım günü atıyor bloga ve ben bitirdiğim gün d.günüm olduğu için başılığı da öyle atıyorum.Bu gereksiz d.günü açıklaması bitti sanırım.Artık normal normal yazayım diyorum.
Ben yazmayı o yazıyı takip eden günlerde bıraktım.Kendimce haklı sebeplerden dolayı.Şu anda da düşününce yine haklı buluyorum kendimi.Tek bir farkla..Nedenime neden olanları zerre kadar umursamıyorum.Hani ne diyorlar "under the my pe....." :))
Yazmadığım bu süre boyunca tüp bebek tedavisi gördüm.Bir sürü ilaçlar, iğneler oldum, İki kez genel anestezi isteyen operasyon geçirip bir sürü duygu yaşadım..Yaşadık..Sevgili eşimle...Sevgili ailemle.Bekleme sürecimiz vardı.Bekledik.Sonuç aldık.Mutluluktan ağladık.İnanamadık.İdrak edemedik..Tebrikleri kabul etmek için üç aydan biraz fazla bekledik.Zira nazardan korktuk.O kadar gecikmiştikki..Eh yaş 35 olmuştu...
Tebrikleri kabul ettik.Karnımın büyümesini bekledik.Kendime hamile elbiseleri almadım.Dar dar giydim.Karnım belli olsun diye.Kendimi öyle çok beğeniyordum çünkü.Eşimde öyle.Bazı erkekler eşlerini o halde görmekten pek hazzetmezlermiş.Neyseki benimki beni böylede çok sevdi. (Yada sevmiş gibi görünmeyi borç bildi.Yoksa başının etinin yerdim Allah biliyor)
Ama şişik ayaklarıma, ve şişik karnıma bakıp bakıp gülümsemesinden gerçekten sevdiğini tahmin ediyorum.
O kadar iyi geldiki bana hamilelik.Saçım başım, tenim, rengim herşeyim güzelleşti.Ya da ben kendimi harika hissettikçe içim dışıma yansıdı.Hiç şikayet etmedim bir gün bile.Çok kolay olmadı hamileliğimde..Gerçekten ..Zordu ama inanılmaz bir deneyimdi.
Şimdi yaklaşık bir ay var doğurmama.Hala çalışıyorum.Son güne kadar da doktorum dur demedikçe çalışacağım.Evet yine tekrarlıyorum hiçde kolay değil.Ama başımın üstünde yeri var.En çok bir ay daha zor.Sonrası bilinmeyene doğru bir macera benim için.Ve ben koç burcu kadınıyım macerayı ve zoru severim.
Bebeklerime gelince..Evet bebeklerim...Çünkü ikizlerim olacak...Üstelik evdeki cinsler eşitini bozmadılar yavrularım.Ayrı yumurta ikizi tabiki..
O kadar şekerler ki karnımın içinde mısır patlatıyorlar sanki.Her daim bir aksiyon var.Ve ben bu aksiyonu seyretmeye bayılıyorum.
İşte tüm bunlardan sanırım birazda agresif olan ruh durumum tamamen ehileşti.Duruldu.Hiç kimseyi ve hiç birşeyi takmaz oldum.Bu gebelik beni light yaptı,eski halimden eser kalmadı desem yeri.Ve boşşşvverrrr dedim kendime yazmak istiyorsan yaz kızım.İşte böyle yazasım yeni geldi.O zaman düşündüğümde haklı olduğum o sebebi bir kenara özenle bırakıp canım tamda bu saatlerde yazmak istediği için yazmaya başladım.
Ne bilim belki bebelerim doğunca yaşadıklarımı yazarım.Belki de hiç onlara değinmeden içimde biriken hikayelere devam ederim.
Ama blogumu özlemişim onu fark ettim.Yazmayı ne kadar önemsediğimi fark ettim..
Ne yazacağımı hiç bilmediğim yeni yazılarda görüşmek üzere..Esen kal blog alemi her nerede yaşıyor ve yaşatılıyorsan..
Ezeroya hususi not:ezerocum taşıma beni..Ben alışkanlıklarına düşkün bir kadınım ve blogum burda kalsın.