Pazartesi, Kasım 28, 2005

Amerika ve avrupada neredeyse her bireyin bir psikologu vardir.Turkiye'de buna pek rastlanmaz .Neden?Gorunen neden, insanlarin psikologdan yardim isteme noktasina gelmis olmalari bizim toplulumuzda bir nevi deliliktir.
Bana gore gorunmeyen diger bir sebep ise ,bizim toplulumuzun paylasma konusundaki comertligi...Simdi bir dusunun bakalim, bizim toplumumuzda insanlar ne kadar cok konusur paylasirlar.Bir kere altin gunleri var,oralarda yapilan dedikodular var.Kendi evimizi ve ozelimizi uygun buldugumuz bir ortamda rahatlikla anlatabilmek gibi bir erdemimiz(!) var.Sonra esnaf dedigimiz geleneksel bir olgumuz var,onlarin sabahlarini dukkanlarini actiktan sonra musteri beklerken kapının onune atilmis sandalyeler uzerinde yaptiklari sohbetler var.Okullarin her bir ogrenim duzeyinde, meslek gruplarinda ,ornekleri cogaltabilecegimiz insanin icice oldugu her ortamda paylasmanin dayanilmaz tadi var.Bu ortamlarda, parasizlik konusulur, otomobil sevdamiz konusulur, kaynanalar konusulur,esler konusulur,"milli piyango" hayalleri kurulur, mehmet efendinin yoldan cikmis kizi konusulur...Bu genis yelpazede dile getirilmemis o kadar az sey vardir ki.
Ne zaman isyerleri ishanlari oldu,mega marketler cogaldi,mahalle hayatindan site hayatina gecildi, medeniyet adina atladigimiz sinif bize bireylerin bunalimlari seklinde geri dondu.Simdi is var ,yetismek zorunda,is hayati var acigini verdin mi senin ustune bastigi gibi terfi alir,sitede kimi taniyorsun ki toplanip kisir gunleri yapacaksin.Zaten bunlara vakitde yok.
Yapacak cok is var.
Gittikce yalnizlasiyoruz.Anlatacak cok seyimiz var, ama anlatacagimiz kimse yok.Ne yapsak? Depresyona mı giriyoruz acaba?Bir doktora mi gorunsek..?Yok yok biz delimiyiz canim..Ama tek basina isin icinden cikamiyoruz ki..Evet evet bir doktora gitmeli.
...........................
.............
.......
Mahalle bakkallarinin bitmedigi,komsularin en iyi sirdas oldugu, kisir gunlerinin yapildigi ,yalin , basit, mutlugunda,mutsuzlugunda paylasildigi gunlerin devam etmesi dilegi ile..

3 yorum:

zehra dedi ki...

mutsuzluğun sebebi sevgi yoksunluğu bence ve bunu hiç bir ilaç hiç bir terapist çözemez. kimi çok sevilmek ister kimi çok çok çooook. ikinci gruptakilerin depresyonda olması kaçınılmaz di mi sencede. yani sence bu yarı delileri geçmişe göndersek sorun çözülürmüydü.

Gün dedi ki...

Bu gün keşfettim sayfanı, hoşgeldin blog alemine :) Bir çok ortak noktamız var, ben de evlendikten sonra ailemden , dostlarımdan çevemden kopup farklı bir ile yerleştim mesela :(

PALLAS dedi ki...

:))) hoşbuldum.keşfedilmek harika.!!
ne dersin ayrılıklar üzerine yazar,huznumuzu bolusuruz belki senle.simdi çıkıyorum yarın ilk işim seni okumak olacak..sevgilerimle..