Yurudukce ayaklarinin altinda kalan sonbahar yapraklarinin citirtisi duyuluyordu.Hava acikti ama ogleye yakismayan bir serinlik vardi.Havada son kalan kuslarin civiltisindan baska ses yoktu.Onunde uzanip giden yol boyunca hicbir hareket yoktu.Sanki zaman durmus, her iki yanini yasli cinarlarin kapladigi yolun bir resme donusmesi icin adamin o yoldan uzaklasmasi bekleniyordu.
Adamsa kafasinda bir suru soru ile basinin ustundeki gogu,sarinin ve turuncunun tonlari ile bezenmis yapraklari,yagmurdan kalma nem kokusunu ve kuslarin veda sarkilarini duyamayacak kadar mesguldu.
Ne yapmaliydi, kime gitmeliydi.Bu kadinla basi iyiden iyiye beladaydi.Bir karar vermesi sartti.Ama icinde bir sesin ona yol gostermesini bekliyordu.Cunku karar alacak cesareti kendinde goremiyordu.Ya isyerinde ki durumlar, mecbur olmasa bir dakika cekmezdi.O'na is mi yoktu.Iyi bir egitim almisti henuz genc sayilirdi.Ama bu mecburiyetler yok mu elini kolunu bagliyordu.
Kafasinda bin tane soru cevapsiz halde dolanip duruyordu.Artik tek basina bu yuku kaldiramayacakti.Bazen cekip uzaklara gitmek istiyor, bazen hicbirsey yapmadan oylece kalmak istiyordu.Bazen kalabaliklara karismak bazen cit bile duymak istemiyordu.Bes dakika once begendiginden nefret edebiliyor, nefretine ise bir anlam veremiyordu.Renkler artik eskisi kadar canli degildi.Zaten renkleri kim takiyordu ki.Etrafi koyu renk bir tul ile ortulmus tum hayati oradan izliyordu.
Ah bu gogsune coken agirlik, nefes alamiyordu.Sigarayi yine iki pakete cikarmisti.Ama bu kadinla baska ne yapilabilirdi ki.Yiller once ellerini avuclarina bir kus gibi birakan kadin gitmis ,yerine yuregininde dolasan bir akrep gelmisti.Ne olmustuda buralara gelmislerdi.Bak islerde kotu gidiyordu.Hic degilse o evde destek olsaydi.Ya da isinde mutlu olsaydida calisarak rahatlasaydi.Babasi hastanede idi.Tahlil sonuclari daha gelmemisti.Ya ona bir sey olursa? Annesi ne yapardi.Ah su kadin kayinpederine gosterdigi sevginin onda birini kocasina da gosterseydi.Ne olmustuda buralara gelmislerdi.Hic birsey anlayacak,analiz edecek durumda degildi.Alleri bagli bir havuza itilmis gibiydi.Cikmak icin hicbir yol bulamiyordu.Bundan daha kotu ne olabilir diyordu.Daha kotu durumda olanlar vardir elbette ama boyle boktan hissetmek bunalimin standardi sanirim diye dusunuyordu.Herkes acisini kendi icinde farkli siddetlerde ama yaklasik duygusal hasarlarla yasiyordu neticede.Yani su anda kendinden daha kotuleri dusunecek hali yoktu.Cengiz hep bunu yapiyordu. "oglum bak ne durumda insanlar var toparla biraz, seninki gececek..."bunu duymaktan nefret ediyordu."Haline sukret".......Cok istiyorsan sen et.!Ben etmek istemiyorum! Cunku boktan hissediyorum ve beni hicbirsey teselli etmiyor.
Tam bu dusuncelerin icinde bunalmisken derinden bir ses ile irkildi.Ne kadar yurudugunun bile farkinda degildi.Ustelik ufaktan bir yagmur baslamisti yine.Toprak yol biraz daha kayganlasmisti.Derinden gelen ses o kadar net ve yuksekti ki ne oldugunu once anlamakta gucluk cekti.Sonra gozlerinin onunde bir otomobil belirmesi ile filmin kopmasi bir oldu.Ne oldugunu anlayamiyordu.Hicbirsey hissetmiyordu.Sadece gozleri acik bakiyordu.Ama bu kez yolu degil yagmurlu gogu goruyordu.Dudaklarına,goz kapaklarina,burnuna ,tıp tıp tıp..Yagmur yagiyorduSesler secmeye basladi.
-Oldumu yoksa!
-Allah kahretsin! Yolun ortasindaydi ama!
-Ya olduyse?
-Nabzina bakalim.Yerinden oynatmayin.
Sesler bazen boguklasiyor,bazen yukseliyordu.O'na birsey carpmis olmalıydi.Evet evet bir kaza gecirmisti.Tam olabilecek final oldu iste diye dusundu once...Boyle boktan bir durum ancak boyle bir finalle sona ererdi.Kurtuluyorum diye gecirdi icinden.Ama bu hissizlik ne garipti.Neden aci hissetmiyordu?Biyeri kaniyoymuydu acaba?Basinda birileri ona surekli birseyler soyluyordu.Ama artik anlamiyordu.
Bir an panikledi.Ya oluyorsa?Daha cok gencti, sevdigi bir karisi vardi.Haberi duydugunda nasil olacagini dusundugunde vucudunda hissetmedigi aciyi kalbinde hissetti.Babasi...annesi...olmemeliydi.En azindan simdilik.Terziye verdigi cizgili takim geldi aklina haftasonu alacakti.Sonra aklina gelene o da sasirdi.Neler dusunuyordu.Fener -Galatasaray maci vardi bir de.Patronla cikacaklari isyemegi..Japonlarla isi kaparlarsa ,terfi etmesi isten bile degildi.Ya Kemal'le giderse patronu o yemege, Kemal terfi ederse.Mezarina tesekkur icin bir demek cicek birakirdi artik!!!
Lanet olsun! Havada ne guzeldi.Yapraklar cennete gicedi icin mi bu kadar renkliydi.Bir mesajmiydi bu.Yagmur ile kuslar birlikte sarkiya mi basladilar.Tam da olurken hersey guzellesti.
Bu adamlar bana bisey mi demeye calisiyor.
-Birakma kendini dostum.Hastane cok yakin.Sakin birakma kendini.
-Allah'im lutfen bisey olmasin bu suclulukla yasayamam.
-Senin sucun degildi ki yolun oratsinda aniden belirdi.
Suc bendeymis diye dusundu.Araba hizla yol aliyordu.Birisi elini tutuyordu.Yagmur hizlanmisti.
Kahretsin olmek icin fazla guzel bir gun diye dusunuyordu...Yol caddeye kivrilirken gozlerini kapadi yagmuru dinlemeye basladi.Beklemekten baska caresi yoktu..